Het land was groot

Genoeg voor iedereen

Met zon en gras

Totdat die zon verdween

 

De dieren die snuiven onrustig

Er hangt iets in de lucht

Ze wachten angstig af

Maar niemand die nog vlucht

 

Het water stijgt

Nu al een week of twee

Het land verdwijnt

Verliest het van de zee

 

Een weiland wordt eiland, steeds kleiner

De regen stort maar neer

De paarden in de val

Dr’ is echt geen ruimte meer

 

Bidden, smeken of dwingen mag niet baten

De paarden kunnen echt geen kant meer op

Het zwakste diertje heeft ons al verlaten

Dit wordt een ramp, mijn God, wie lost dit op…

Maar daar zijn dan ineens die Friese meiden

Rijden erheen met een waterdicht plan

Omdat paarden zich door paarden laten leiden

Wat alleen een paardenmeid bedenken kan

Dan splijt de zee

En wijkt uiteen

De groep gaat mee

Komt veilig er doorheen

En weten wij mensen het niet

Laat dan de dieren maar

Want paarden praten niet

Maar luist ’ren naar elkaar

Want paarden praten niet

Maar luist ‘ren naar elkaar

Een paard is non-verbaal

Want liefde kent geen taal.

Dus toch een edel dier!

 

(lied gemaakt naar aanleiding van de redding van de paarden van Marrum in 2006)