Een mesthoop is een smerig ding

Een stinkende ellendeling

Ik kan er nooit voldoende schijt

En pis en stro en mot op kwijt

 

Dus ren ik met de kruiwagen

Een plank op die daar ligt

Steeds moeilijker en trager

En verlies m’n evenwicht

 

Ik vecht nog even op de berg

Een ongelijke strijd

De mesthoop wint en dat is erg

Zo gaat het nou altijd

 

Dan val ik achterover

In de warme mest

Wacht met gesloten ogen

Gelaten op de rest

 

De kruiwagen doet een wheelie

Ik ben z’n landingsbaan

Bedekt me met z’n smurrie

En zichzelf er achteraan

 

Panisch graaf ik mij een weg

Langs wormen, mest en stro

Dan kom ik proestend boven

Van Luctor et Emergo

 

Ik strompel huilend naar mijn gezin

Stinkend en erg mank

Zij roept: ‘Je komt het huis niet in!’

Dat is pas stank voor dank